Amerykańskie statystyki dręczenia w szkole – grafika

a ja wciąż czekam 🙁

Statystyki są ponure i nie ma co udawać że tak nie jest.
Inna sprawa, że to tylko statystyki – czasem mijają sie z prawdą.
Nie tak dawno widziałem w internecie ciekawy wpis na temat statystyk:
„jeśli mój sąsiad codziennie bije żonę a ja swojej nigdy nie uderzyłem to statystycznie bije ja co drugi dzień”
To tak w ramach rozluźnienia nastroju. 😉
A Ty Meeijn, już się nie czepiaj tego linkowania. Grafika jest wartościowa i to się liczy.
Ja to mam się czego czepiać. Wieki temu miałem obiecany artykuł i co….?
🙁

Prawde mowiac ,od prawie 10 lat nie slyszalam NIGDY by ktos poruszal ten temat w polskich mediach glebiej niz informacja o tym ze ktos popelnil samobojstwo z powodu dreczenia.Te wszystkie polityczne pseudo afery zakrywaja bardziej wazniejsze problemy spoleczne jak np ten.Takze slowo ‚Bullying’ tak naprawde nie ma prawdziwego odzwierciedlenia w jezyku polskim.Samo slowo ‚Dreczenie’ dla niektorych osob brzmi komicznie!W zagranicznych mediach jest to jeden z wazniejszych problemow spolecznych i czesto sie go adresuje.

Jestem ofiara bullying’u ,w gimnazjum klasa do ktorej sie dostalam czesto dala mi do zrozumienia ze jestem ‚outsiderem’,poniewaz bylam z miasta,nie ze wsi do ktorej wszyscy nalezeli, a chlopaki wymyslili na mnie przezwiska ktore nie wiadomo kiedy rozeszly sie po innych klasach.Jestem wdzieczna jednak ze wtedy nie istnial jeszcze Facebook,bo pewnie wzieliby to dalej,do internetu.
Doswiadczenie te trwalo ponad rok,probowalam je rozwiazac w szkole ale nauczyciele bagatelizowali kazdy moj sygnal,wzbudzajac wiecej smiechu i doczepek wsrod moich oprawcow.Sprawilo to ze nie chcialam sie dzielic moimi problemami z doroslymi,poniewaz nie traktowali mnie powaznie.Do domu wracalam z mysla ‚jakby sie tu usunac ze swiata’ a w glowie wciaz mialam glosy tych ktorzy sie nasmiewali ze mnie,po jakims czasie pojawil sie kolejny glos – moj wlasny – mowiacy mi ‚jestes do dupy,lepiej sie zabij,wszyscy cie nienawidza,jestes najgorsza’.W taki oto sposob moj wlasny glos sumienia stal sie moim wrogiem.

Zmienilam szkole ale moj mozg wciaz przeciez byl ze mna.W wieku 16 lat zaczelam troche fiksowac wiec poszlam do psycholozki – jej diagnoza – fobia spoleczna.Powiedziala ze mam isc do pedagoga w liceum.Wiec poszlam.A ta z pytaniami ‚jak sie ucze,jakie mam oceny,jak mi idzie’.Po drugiej wizycie dalej pyta sie o moje oceny.Wytlumaczylam jej ze nie byl to moj zamiar wizyty,ze zostalam tu wyslana z powodu problemow emocjonalnych,na co ona ‚przepraszam ale my tylko zajmujemy sie problemami z nauka’.Aha…
Dostalam takze tabletki na uspokojenie.Po zazyciu jednej z nich stwierdzilam ze bez problemu moge zostac aktorka metodyczna w apokaliptycznych filmach z zombie.
Te doswiadczenia sklonily mnie do wlasnej pracy nad soba.Udalo mi sie…Pokonalam moj glupi glos,kazalam mu wspolpracowac ze mna…na jakis czas
Teraz mam 24 lata.Mam meza,mieszkam za granica.Jestem o wiele silniejsza osoba niz wtedy,pokonalam wiele moich fobii.Pracowalam w transporcie publicznym wsrod tlumow pasazerow.Mieszkalam w duzych miastach.Wiele podrozowalam.Mialam do czynienia z ‚The Good,The Bad and The Ugly’ w roznych sferach spolecznych.
Ale niestety, mam tez podswiadome wspomnienia sytuacji z czasow gdy mnie dreczono w mojej malej szkole,w moim malym miescie.Czasem sa one tak obezwladniajace,ze nie potrafie zrobic nic innego jak zostac w lozku i plakac,poniewaz boje sie wyjsc i stawic czolo wyzwaniom.Potrafie podejsc do innych osob i dac im motywujaca przemowe by nie zalamywali sie i wzieli sie w garsc,ale sama czasem nie potrafie sie do tego zastosowac.Bo te uczucie ‚zagonienia w kat’,to ze na mnie patrza i chca sie ze mnie smiac i strachu gdy pojawia sie stres,wciaz we mnie siedzi

I oto jest moja historia.Pewnie na wykresie bylabym tylko 0.01 procentem.
Bullying to jest cos,co nawet jesli stanie sie mlodej osobie raz czy dwa,bedzie ja przesladowalo jeszcze przez wiele lat.To nie jest tylko statystyka.